Ҷашни Меҳргон яке аз идҳои қадимтарини мардумони форсу тоҷик мебошад, ки ҳамчун иди меҳру муҳаббат, дўстию рафоқати одамон бо якдигар, тантанаи ранҷи кашидаи барзгарон аст. Ба ин муносибат ҳамаи пахтакорон, ғаллакорон, боғу токпарварон, чорводорон ва кулли бошандагони вилоятро табрику таҳният мегӯям ва ба ҳамаатон тансиҳативу хотирҷамъӣ ва дар саодати рӯзгоратонро орзу менамоям.
Иди Меҳргон, ки рўзи Меҳр ҳам меноманд, асосан иди ҳосилот аст ва дар оғози фасли тирамоҳ ҷашн гирифта мешавад. Дар сарчашмаҳои таърихӣ бо номи Митракона ё Митра зикр шудааст ва таърихи чаҳорҳазорсола дорад. Деҳқонон дар ҳамин рўзҳо ба ҷамъоварии ғалла сар мекунанд. Мувофиқи достонҳои қадима гўё Фаридун дар ин рўз ба Заҳҳок ғолиб омада, ўро дар кўҳи Дамованд ҳабс кардааст. Дар ин рўз мардум ба якдигар номаҳо менавишт, тўҳфаҳо тақдим менамуд. Ҷашнгирии Меҳргон ба иди Наврўз хеле монандӣ дорад. Мардум манзилашро тоза мекард, беҳтарин либосашро мепўшиду ба идгоҳҳо мерафтанд. Умуман, ин рўз рӯзи фараҳбахш ба ҳисоб меравад.