
Фарорасии яке аз санаҳои муҳими таърихи миллат – солгарди ҷашни мубораку муқаддаси Истиқлоли давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистонро ба мардуми сарбаланди вилоят самимона муборакбод гуфта, ба ҳамагон тансиҳатию осудагӣ, хонаи обод ва дар роҳи созандагию бунёдкории Ватани маҳбуб дастовардҳои назаррас орзу менамоям.
Истиқлолият неъмати бебаҳои таърих, мояи ифтихори ҳамагон, манбаи худшиносӣ, сарчашмаи нерӯбахш ва омили бунёдии таҳкиму тақвияти пояҳои давлатдории тоҷикон мебошад. Аз ин хотир, муҳим будани исиқлолу озодӣ, давлати миллӣ, сулҳу оромӣ, суботи сиёсӣ ва ваҳдати миллиро дарк намуда, ҷиҳати таҳкиму тақвият бахшидани низоми давлатдории демократӣ ва ҳуқуқбунёду дунявӣ саҳми ватандӯстона гузорем.