Фаро расидани Иди саиди Қурбонро ба сокинони меҳнатқарини вилоят самимона табрику таҳният гуфта, бароятон сиҳату саломатӣ, рўзгори орому осуда, дастархони пурфайзу бобаракат, хотирҷамъию саодати зиндагӣ ва ба Ватани азизамон Тоҷикистони биҳиштосо пешрафту ободкориҳоро орзу менамоям.

Ҷолиби ифтихору сарбаландист, ки ин иди муборак ба Рўзи Ваҳдати миллӣ, рўзи расидан ба истиқрори сулҳу ҳамдигарфаҳмӣ, рост омада, шаҳодат аз он медиҳад, ки мо мардуми сарбаланди ин Ватан аз як гиребон сар бароварда, кишварамонро аз ин ҳам бештар ободу зебо ва гул-гулшукуфон намоем. Сулҳу ваҳдат ва оромии диёрамонро чун гавҳараки чашм ҳифз намоем ва ба қадру манзалати он расем.

Сокинони сарбаланди вилоят дар ин иди мубораки Қурбон, ки бо номи иди Азҳо маълум аст, баробари анҷом додани фаризаҳои динӣ фаъолиятро дар самти рушди соҳаҳои иҷтимоию иқтисодӣ ва пурнозу неъмат гардонидани дастархони мардум тақвият бахшида, суннату ойинҳои неки аҷдодӣ, аз ҷумла амалҳои хайру саховат ва бахшандагиро вусъат мебахшанд.

Фарорасии Рӯзи байналмилалии муҳити зистро ба кулли ҳамватанон ва кормандони соҳа сидқан табрику таҳният мегӯям.

Дар даврони истиқлоли давлатии кишвари азизамон таҳти сиёсати хирадмандона ва дурбинонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба хотири таъмини амнияти экологии ҷомеа ба масъалаҳои дастрасии аҳолии сайёра бо оби тозаи ошомиданӣ, коҳиш додани равандҳои гармшавии иқлим, пешгирии тағйирёбии он ва тозагии муҳити зист диққати ҷиддӣ зоҳир карда мешавад. Пешвои муаззами миллат дар аксари ҷаласаву хамоишҳои сатҳи минтақавию ҷаҳонӣ дар баробари масоили дигаре, ки имрӯз оромию суботи аҳли башарро халалдор месозанд, таваччуҳи аҳли ҷомеаро ба масъалаи ҳифзи сарватҳои табиӣ ва истифодаи оқилонаи он ҷалб менамоянд, ки бесабаб нест. Зеро сол аз сол тағйир ёфтани иқлим, гармшавии ҳарорати сайёра, камобӣ ва хушксолиҳои пай дар пай, ки боиси бад шудани ҳолати муҳити зисти инсоният торафт вазнин шудани таъминот бо маводи ғизоӣ ва оби босифати нӯшокӣ дар бисёр минтақаҳои ҷаҳон гардида истодааст, аз кулли кишварҳои ҷаҳон талаб менамояд, ки барои пешгирӣ намудани он тадбирҳои зарурӣ андешанд.